Nicole Frints en Walter hadden samen een liefdevol, actief leven waarin ze veel hebben gereisd. Ze genoten van de natuur en hadden plezier. Na het verlies van Walter in 2021 wilde Nicole hem zo mooi mogelijk herdenken en zijn volle leven laten zien. Ze koos bewust een laatste rustplaats in de natuur voor hem op Heidepol en legde ook een natuurgraf vast voor haarzelf, voor later.
Bij een bezoek aan Heidepol sprak ze met informatiemedewerkster Annemiek. Zij legde haar de mogelijkheden uit en vertelde dat je de as kunt uitstrooien ín een natuurgraf. Uitstrooien in het open veld is niet toegestaan omdat het de bodem kan verstoren.
Nicole koos er heel bewust voor om voorafgaand aan de uitvaart de plek voor Walter uit te zoeken: “Ik wilde de sfeer van de plek voelen. Ik wist dat die duidelijkheid mij rustig zou maken.” Annemiek liet aan Nicole de mogelijke plekken zien. “Zij liep rond met een grote GPS-stok en ondertussen hoopte ik dat er iets tot mij zou komen. Nou, dat gebeurde natuurlijk niet op die magische manier.” Toch voelde het op zeker moment goed.
Het werd een plek in het oostelijk deel van Heidepol. Dat is een gebied van zo’n 8 hectare, waar in 2019 een stuk grasland is omgevormd tot natuurgebied. Je ziet hier jonge eiken en beuken, wat smallere brem- en hazelaarstruiken – natuur in wording. Nicole: “Ik vind het mooi om een plek te hebben die nog gaat groeien. Dat je aan de seizoenen ziet dat het verandert. Iedere keer als ik hier kom, zal het er anders uitzien. Ik heb daar zelf ook meteen een urnengraf gereserveerd.”
Op de trouwdag van Walter en Nicole werd de as van Walter begraven. Nicole nam een aantal vriendinnen en hun hond Jessie mee. “Op Heidepol aangekomen regende het heel hard, maar dat was oké. Bij de plek las ik een zelfgeschreven gedicht voor. Na afloop maakten we gebruik van het houten huisje ANNA. We hadden lekkere hapjes en wijn mee en namen de tijd om Walter te herdenken. Ook dit was een mooi moment.”
In de afgelopen jaren heeft Nicole de plek van Walter enkele keren bezocht. “Rouw en afscheid nemen is verbinden en weer loslaten. Die slingerbeweging maak je al wandelend over Heidepol bijna letterlijk. Er komt hier nooit een projectontwikkelaar, dit blijft altijd natuur. Alles blijft zoals het is, dus die plek en Walter ook. Ondertussen groeit en bloeit alles door en gaat het leven weer door. Ik ben zo blij dat hij hier op Heidepol ligt.”
