Op mijn plek: Roelien

Roelien is al vijf jaar op haar plek op natuurbegraafplaats Landgoed Mookerheide. Vanaf de opening in 2019 ziet ze de natuur groeien en bloeien. “Zaden die al honderd jaar in de grond zaten, ontkiemen en komen weer op. Dat vind ik ongelooflijk.”

Wie: Roelien Ruhaak

Functie: informatiemedewerker natuurbegraafplaats

Mooiste plek: tussen de margrieten op het Kruidenveld

“Afgelopen juli was ik vijf jaar in dienst. Ik vind het fantastisch hoeveel er sindsdien veranderd is in de natuur. Toen we hier begonnen waren sommige open plekken kaal en zanderig, nu zijn ze prachtig ingekleurd, onder meer met heide en brem. Doordat er zon op de bosbodem komt, groeien hier weer allerlei soorten die voorheen geen kans kregen, zoals havikskruid, zandblauwtje, harige ratelaar en kaasjeskruid. Heidezaadjes die al honderd jaar in de grond zaten, ontkiemen en komen weer op. Dat vind ik ongelooflijk. Het is geweldig om te zien hoe de natuur in beweging is. Natuurlijk helpen onze natuurbeheerders daar een handje bij. Zij maaien bepaalde grassen zodat kruiden en bloemen kunnen groeien en zij planten jaarlijks veel jonge bomen en struiken. Ik ben er trots op dat we de natuur verbeteren.”

Warme sfeer

“In het begin was het best spannend om over de dood te praten, maar dat veranderde al snel. Mensen zijn geraakt door de fijne, warme sfeer in het informatiecentrum en door de hartelijkheid van ons team. Soms komen mensen met tranen binnen en gaan ze met een lach naar buiten. Hun situatie is niet minder verdrietig of uitzichtloos geworden, maar ze zijn blij dat ze een mooie plek hebben gekozen. Ik herinner me een meneer die vaak langskwam. Hij zag er broos en ziek uit en wist dat hij niet lang meer te leven had. Toen hij na lang wikken en wegen zijn plek had uitgekozen kwam er rust over hem. Daarna kwam hij vaak langs met familie en vrienden om zijn plek te laten zien. Hij ging met ze wandelen of een broodje met ze eten op het bankje vlakbij zijn graf. Zo maakten ze nieuwe herinneringen. Het was zijn manier om afscheid te nemen van zijn naasten en zich te verzoenen met zijn lot.”

Zonnebaden

“Ieder voorjaar verheug ik me weer op de margrieten op het Kruidenveld. Ik kom vaak op dit gedeelte van de natuurbegraafplaats omdat ik hier mijn bloemenronde doe. Ik haal de bloemen weg die niet meer mooi zijn. Ik zie tegenwoordig bijna elke keer wel zandhagedissen, die zag ik in de eerste jaren nooit. Bij zonnig weer liggen ze heerlijk te zonnebaden op de gedenktekens. Daar word ik dan heel erg blij van. Voor mij is dat nog een teken dat het goed gaat met de natuur hier.”