De groene omgeving van het buurtschap Twekkelo in het gebied rondom Enschede en Hengelo kenmerkt zich door beekdalen en landgoederen, ontstaan in de tijd van de textielindustrie. Landgoed Christinalust is een van die landgoederen. Sinds vijf generaties is het in handen van de familie Van Heek en nakomelingen. De tijd schilderde sporen in het landschap op het landgoed. De geschiedenis is er voelbaar. Voor het eerst sinds zijn bestaan kun je die historie zelf ervaren, nu het landgoed open is voor publiek.
Landgoed Christinalust kent een geschiedenis zoals wel meer landgoederen die kennen. In vorige eeuwen gesticht en met liefde verder ontwikkeld en onderhouden door (particuliere) eigenaren met hart voor de natuur.
In 1829 was Landgoed Christinalust onderdeel van een groter landgoed dat gesticht werd door textielfabrikant Gerrit Jan van Heek. Vanaf 1829 werden de Markegronden in Twente verkocht en verdeeld. Rijke industriëlen en handelslieden, zoals textielfabrikanten, lieten ‘buitenplaatsen’ aanleggen. Een van die plaatsen was Landgoed Christinalust.
De mens heeft de natuur flink beïnvloed op Landgoed Christinalust. Zo is de dekzandrug vanuit de laatste ijstijd beschadigd door afgravingen en de oorspronkelijke beek gekanaliseerd. Vroegere gebouwen en sporen van de spoorlijn die er vroeger liep (een spoortje van Hengelo naar Enschede dat gebruikt werd voor de textielindustrie) zijn verborgen of niet bijgehouden. Door al die ingrepen zijn ook planten en dieren die we hier eerst zagen, verdwenen. Natuurbegraven Nederland herstelt en ontwikkelt Landgoed Christinalust, zodat het landgoed weer in zijn volle glorie kan schitteren en kan functioneren als een duurzame natuurbegraafplaats in Enschede.
De historie zal altijd te ontdekken blijven; op verschillende plekken op het landgoed vertellen informatieborden over de tijd van weleer en een kleine expositie in het Koetsehoes toont onder meer oude familiefoto’s van de vijf generaties en lees je meer over de familiegeschiedenis.
De rijke cultuurhistorie van het landgoed is letterlijk weer aan de oppervlakte gekomen. De spoordiek is weer zichtbaar gemaakt, de spoorbrug en het oude Koetsehoes zijn hersteld en de fundering van het vroegere Theehuuske is ook weer te zien.
Gerrit Jan van Heek vernoemde het landgoed naar zijn echtgenote Christine Friederike Meier. Waarom er bij de naam gekozen werd voor Christina (met een a op het einde) terwijl haar eigen naam eindigt op een e, is niet bekend. Zoon Ludwig van Heek en kleindochter Christine Frederike van Heek hielden de naam Christinalust intact. Het woord ‘lust’ verwijst naar het gebruik van het landgoed. De familie van Heek hield erg van de natuur, de jacht en vrije tijd in de buitenlucht. Zo werd ook Landgoed Christinalust gebruikt voor vrijetijdsbesteding en recreatie. De familie verbleef er altijd met veel plezier. Er was een theehuisje en een koetshuis, dat werd gebruikt voor de bosbouw, maar ook voor recreatieve doeleinden.
Vanaf begin twintigste eeuw is het grootste deel van Landgoed Christinalust omgevormd van een open, onontgonnen heideterrein naar voornamelijk productiebos (voor de productie van hout) met ruimte voor ‘vertier’.
