Een symbolische en intieme urnbegraving De as van een dierbare, op een blijvende plek in de natuur

Vanuit het tijdelijke informatiecentrum kijk je uit op een prachtige Douglas. Echt een boom met uitstraling, die nu nòg beter tot zijn recht komt. Aan de randen van de velden, vaak ook bij de bomen, zijn er veel plaatsen voor urnen. En dat is niet alleen hier – over de gehele natuurbegraafplaats zijn er veel plaatsen waar een urn begraven kan worden.

“We zien dat mensen het fijn vinden om ook voor de as van hun dierbare een plekje te hebben. Ze kunnen dit gevoel met elkaar delen bij de speciale urnenplek, in de rust van de natuur,” zegt Ellen Leeftink, manager op natuurbegraafplaats landgoed Christinalust in Enschede. “Midden in de natuur is geen voor- of achterkant, er zijn geen deuren, geen rijtjes. Mensen vinden het hier mooi, prettig. Een plek in de natuur voor een urn wordt een plek waar mensen de ruimte vinden om herinneringen op te halen. Dat doen ze minder snel als de urn thuisblijft.”

De tijd na een crematie geeft ruimte

“Het duurt na een crematie altijd even voordat de as opgehaald kan worden. Die tijd geeft ruimte. Ruimte om na te denken over de asbestemming. Ruimte voor rouw. Ruimte voor herinneringen. Deze ruimte krijg je ook in de natuur. Je kunt altijd een wandeling komen maken. En omdat we de as niet verstrooien maar begraven, is er altijd een vaste plek om naartoe te gaan.”

Op een natuurbegraafplaats wordt as niet verstrooid, omdat dit de bodem kan verstoren. “We zetten ons juist in om de natuur te versterken”, licht Ellen toe. Om die reden wordt de urn begraven óf de as wordt verstrooid ín een natuurgraf. “Het is mooi dat je hiermee een plek creëert om naartoe te gaan. Mensen kunnen op hun eigen manier afscheid nemen. Je kan even rustig bij een dierbare gaan zitten. In alle stilte.”

Een gedenkteken markeert de plek

In de natuur van landgoed Christinalust is een urn- of asbegraving een plechtig moment. Begraven kan op een moment dat het past. “Dit gebeurt vaak in intieme kring of op een bijzondere dag. Het gezelschap brengt zelf een picknickmand mee, bestelt catering of moeder bakt een cake die opa heel lekker vond. Vaak heel symbolisch, kenmerkend voor de overledene, heel puur. Families gaan dan meestal zelf de natuur in om de urn of de as te begraven.

Net zoals bij een natuurgraf voor begraven, kan een urnengraf gemarkeerd worden met een houten gedenkteken. Omdat een urnbegraving wat later in tijd plaatsvindt, is het gedenkteken vaak klaar om op het moment van begraven geplaatst te worden.

Een dierbare herinneringsplek

Ellen merkt dat veel mensen rust vinden bij het regelen van een urnengraf. Oudste kinderen die de urn van hun ouders thuis op de schoorsteenmantel hebben staan, maken met de keuze voor een urnengraf ruimte voor de rest van de familie. Want niemand bezoekt elkaar om even bij de urn te zitten. In de natuur is dit veel toegankelijker. “Ook zie ik dat mensen die bij leven een natuurgraf vastleggen berusting vinden in het feit dat ze de urn van een dierbare ook een plek geven. De urn hoeft niet doorgegeven te worden aan een volgende generatie, maar krijgt wel een eigen plek. Een dierbare herinneringsplek.”