Een symbolische en intieme urnbegraving De as van een dierbare, op een blijvende plek in de natuur

“Een mevrouw heeft vorige week een urnenplek uitgezocht naast haar overleden zus en zwager. Ze laat geen kinderen achter maar ze vindt het een troostrijke gedachte dat wanneer haar tijd gekomen is neven en nichten elkaar daar midden in de natuur weer treffen. De natuurbegraafplaats blijkt een ontmoetingsplek”, ziet Hanneke, medewerker op natuurbegraafplaats Maashorst in Schaijk.

“Midden in de natuur is geen voor- of achterkant, er zijn geen deuren, geen rijtjes. Mensen vinden het hier mooi, prettig. Een plek in de natuur voor een urn of de as wordt hier een plek waar ook anderen de ruimte vinden om herinneringen op te halen. Dat doen mensen minder snel als de urn thuis blijft.”

Ruimte na een crematie

De natuurbegraafplaats biedt met 26 hectare aan bos, heidevelden en kruidachtige graslanden letterlijk ruimte. De verbinding is er al. “Juist na een crematie ontstaat tijd. Het duurt een maand voordat de as opgehaald kan worden. Die tijd geeft ruimte. Ruimte om na te denken over de asbestemming. Ruimte voor rouw. Ruimte voor herinneringen. Deze ruimte krijg je ook in de natuur. Je kunt altijd een wandeling komen maken. En omdat we de as niet verstrooien maar begraven blijft er een vaste plek om naartoe te gaan.”

“Ik vind het mooi om te zien dat je hiermee een plek houdt om naartoe te gaan. Mensen kunnen op hun eigen manier afscheid nemen.”

Op een natuurbegraafplaats wordt as niet verstrooid omdat dit de bodem kan verstoren. “We zetten ons juist in om de natuur te versterken”, licht Hanneke toe. Om die reden wordt de ecologische urn begraven óf de as wordt verstrooid ín het natuurgraf. “Ik vind het mooi om te zien dat je hiermee een plek houdt om naartoe te gaan. Mensen kunnen op hun eigen manier afscheid nemen. Je kunt even rustig bij een dierbare gaan zitten. In alle stilte.”

Houten gedenkteken

Midden in de natuur van Maashorst is een urn- of asbegraving een bijzonder moment. Begraven kan op een moment dat het past. “Dit gebeurt vaak in intieme kring. Families gaan meestal zelf de natuur in om de urn of de as te begraven. Een urnengraf is niet zo diep. We geven kussentjes om op te knielen mee voor bij de plek, zorgen dat de schepjes om het natuurgraf te sluiten klaar staan, en desgewenst zetten we er een paar klapstoeltjes bij.” Net zoals bij een natuurgraf voor begraven, mag er op een urnengraf een houten gedenkteken gelegd worden. We zorgen ervoor dat dit persoonlijke gedenkteken klaar is op het moment van de urn- of asbegraving, zodat de plek van een dierbare ook meteen een naam heeft. Dat is voor nabestaanden heel belangrijk.

Een dierbare herinneringsplek

Hanneke merkt berusting op bij de keuze voor een vaste herinneringsplek voor de urn. “Ik zie opluchting. Oudste kinderen die de urn van hun ouders thuis hebben staan, voelen ruimte voor de rest van de familie. Want niemand bezoekt elkaar om even bij de urn te zitten. In de natuur is dit veel toegankelijker. Ook zie ik dat mensen die bij leven een natuurgraf vastleggen, berusting vinden in het feit dat ze de urn van een dierbare ook een plek geven. De gedachte dat ze ‘ooit ’weer samenzijn stelt hen gerust en een volgende generatie wordt niet belast met de zorg om een graf. Daar zorgt de natuur zelf voor.