Natuurbeheerder Marcel vertelt

Rond april/mei van dit jaar kwam ik in contact met een studente die onderzoek verricht naar de parelmoervlinder in natuurgebied de Maashorst. Op natuurbegraafplaats Maashorst zou ze ook graag enkele malen willen rondkijken om te kijken of ze deze prachtige en zeldzame vlinder ook hier zou kunnen spotten. Zo gezegd, zo gedaan! Drie maal is er gespot, maar helaas, geen parelmoervlinder te bekennen.

Het is nu half augustus als ik bezig ben met de inventarisatie van onze bloemensoorten. Terwijl ik de ene na de andere soort zie, vliegt er opeens een hele mooie vlinder voorbij en ja hoor het is ‘m, de parelmoervlinder. Hoe mooi en opvallend met zijn feloranje kleur. Hier moet ik een plaatje van schieten, anders geloven ze me niet als ik het vertel. Je kunt van alles hebben gezien, maar een foto of filmpje onderbouwt je verhaal. Nadat ik enkele malen heb geprobeerd om hem op de foto te krijgen, geef ik de moed op. Iedere keer als ik er een meter of 5 vandaan ben, vliegt hij weg. Jammer dat ik er geen foto van heb kunnen maken, maar ik heb hem in ieder geval gespot.

Het is inmiddels de eerste week van september als ik al redelijk vroeg bezig ben het maaibeheer in kaart te brengen. Het is nog redelijk fris in de ochtend als mijn oog op een vlinder valt die met opengeslagen vleugels de eerste zonnestralen in zich opneemt. Jawel hoor, de parelmoervlinder is zich aan het opwarmen en dit is mijn kans. Een druk op de knop en hij is vastgelegd op de gevoelige plaat zullen we maar zeggen. En zie hier, de parelmoervlinder is een feit op Natuurbegraafplaats Maashorst. Blij, trots en voldaan ga ik weer verder met maaibeheer.

Marcel Janssen