Thuis. Voor jagers, boeren, Romeinen. De bodem die voedde en gevoed werd en waar geschiedenis in de natuur getekend is. Een oergebied waar de aarde, de grond, de bodem al heel lang een belangrijke rol speelt.
Breuken in de aardkorst hebben de bodem op Maashorst getekend en zijn zelfs onderdeel van de naam. De stroomrichting van de maas veranderde namelijk door deze breuken en in sommige delen kwam de bodem omhoog, dit noem je een horst. Lange tijd bestond de Maashorst uit woeste gronden, heidevelden en bos. Op de hoger gelegen zandgronden woonden aan het einde van de laatste ijstijd jagers. Vissers en voedselverzamelaars trokken door het gebied en lieten hun sporen na in de vorm van stenen werktuigen, urnenvelden, grafheuvels en aardewerkscherven. Begraven in de natuur is op deze plek al eeuwenoud.
Later vestigden boeren en Romeinen zich in het gebied die het vervolgens onder invloed van de strijd met de Germanen weer verlieten. Pas aan het einde van de zesde eeuw keerden mensen terug. Lange tijd werd door de omliggende dorpen zorggedragen voor de grond. Aan het begin van de 20e eeuw werd de grond ontgonnen voor landbouw. Hier werd meestal graan verbouwd, zoals haver of rogge en daarna werden aardappels gepoot.
De eiken en berken in het gebied verdwenen, boeren verbouwden gewassen op de akkers en lieten schapen grazen waardoor heide onderdeel uitmaakte van het landschap. Later werden de ontstane heidevelden omgezet in bos voor de productie van hout, voor de mijnen in Zuid-Limburg en voor het bouwen van huizen. De natuur op Maashorst kent dus verschillende gezichten die met name door de mensen zijn beïnvloed.
Sinds het einde van de jaren ’80 nam de landbouw in het gebied af en kwam er meer ruimte voor de natuur. Op natuurbegraafplaats Maashorst herstellen we sinds 2016 de oorspronkelijke natuur. Productiebos zetten we om in boskamers, open plekken in het bos, waar de zon alle ruimte krijgt om de bodem te verwarmen zodat planten kunnen groeien en bloeien. In de afgelopen jaren zagen we de heide terugkomen, maar ook de wilde kamperfoelie, de hazelaar en meidoorn.
Op natuurbegraafplaats Maashorst blijft die belangrijke bodem voor altijd beschermd en gekoesterd. Met een laatste rustplaats in de natuur draag je bij aan behoud en ontwikkeling van natuur. De bodem die voor veel mensen ontzettend veel heeft betekend wordt zo, op weer een andere manier, een thuis, voor dierbare herinneringen en voor de natuur die hier oorspronkelijk al was.
