De plek van ecoloog Jap Smits (66) ligt op een steenworp afstand van het gebied waar hij een groot deel van zijn leven doorbracht. Maar liefst 41 jaar werkte hij als boswachter op de Strabrechtse Heide aan de overkant van de weg. “Ik heb altijd in de stad gewoond, maar had een werkgebied van dertienduizend hectare natuur. Dat was groot genoeg als achtertuin,” grapt Jap.
“In mijn werk werd ik bijna dagelijks geconfronteerd met de dood. Hierdoor is het voor mij een heel vanzelfsprekend onderwerp. Ik had weleens van natuurbegraven gehoord, maar de begrafenis van een vriend was mijn eerste kennismaking met natuurbegraafplaats Schoorsveld. Het voelde direct goed. Ik besloot niet lang te wachten met het vastleggen van mijn plek. Je weet nu eenmaal nooit hoe het leven loopt. Wat ook meespeelde: ik ben alleenstaand. Ik wil anderen nergens mee belasten als ik kom te overlijden.
Ik bracht een bezoek aan het informatiecentrum op Schoorsveld, waar ik te woord werd gestaan door een vriendelijke medewerkster. In gedachten had ik al een beeld van mijn laatste rustplaats: ergens op een mooie open plek in het heideveld. Als heidespecialist heb ik ongeveer alle heiden van Europa gezien. Tijdens een wandeling over de natuurbegraafplaats, viel mijn oog op een rustig plekje achterin, buiten de geijkte wandelpaden. Er groeien planten en er leven insecten waar ik mijn hele leven gebiologeerd mee bezig ben geweest. Allerlei kruiden stonden prachtig in bloei en bijen konden hun geluk niet op. Ik dacht ‘als dat zich straks boven me afspeelt, ben ik meer dan tevreden.’
Terug in het informatiecentrum heb ik samen met de medewerkster mijn plek vastgelegd. Het ging heel eenvoudig en het was snel beklonken. Met een fijn gevoel keerde ik huiswaarts. Het geeft rust dat ik het voor eeuwig goed geregeld heb, en er niet meer over na hoef te denken wat ik na mijn dood wil. Als het moment daar is, is het goed.”
